# Blog 6 - Welkom aan boord 2020

Ik woon naast het vliegveld van Lissabon en terwijl ik hier sta, komen en gaan de vliegtuigen om mij heen. En dat is wat er gebeurd in mijn leven. Het komen en gaan van mensen in mijn leven. Vrienden, collega’s, huisgenoten, liefdes. Sommige zijn er heel je leven en sommigen voor een korte periode. Ik geloof dat bepaalde mensen in je leven komen met een reden. Ze zijn op een bepaald moment in mijn leven gekomen wanneer ik ze nodig had. Wat diegene voor mij betekende of nog steeds betekend, is het voor een dag, voor een week of een aantal maanden.. ze kwamen om mij iets te leren, of er voor mij te zijn wanneer ik ze nodig had. Ze gaven mij gezelschap, advies en misschien zelfs liefde. Ieder persoon en iedere band heeft een speciale betekenis.

Ik weet niet waarom ik het volgende opschrijf maar het verschijnt gewoon op mijn witte papier... Dit is wat ik nu voel.

Zet mij in een gevecht en ik vecht terug.
Zet mij in diep water en ik zal zwemmen.
Zet mij alleen en ik zal accepteren alleen te zijn.
Zet mij in de problemen en ik zal ze ontwijken.
Zet mij in een nieuwe baan en ik zal leren om de beste te worden.
Zet mij in een nieuwe stad ik zal het mij eigen maken.
Zet mij in een nieuw huis en ik zal er een thuis van maken.

Er zijn altijd keuzes en altijd mogelijkheden. Goed en slecht, links of rechts, open mijn mond of ik houd mij stil. Ren weg of zet een stap vooruit. Grotendeels van mijn tijd en momenten beantwoord ik deze vragen met mijn hart, wat voor mij goed voelt. Soms als ik teveel twijfel, dan wil mijn verstand er ook een deel van uit maken dan kan een keuze moeilijk zijn, wat is de goede keuze..
Een verstandige keuze is niet altijd in lijn met mijn hart.. snap je haha.

Maar wat is de juiste keuze? Is het verkeerd om het tegenovergestelde van wat ‘andere’ zouden doen, te kiezen? Het is mijn leven toch.. Het is wat ik wel en niet doe en waarom ik het voel om het zo te doen. iemand anders zou niet snel hetzelfde voelen omdat iedereen anders in het leven staat.

Ze kunnen advies geven maar niet het antwoord.. en soms ga ik op mijn bek, of val ik echt heel diep, dan voel ik spijt, en pijn en voel ik mij beschaamd. Maar uiteindelijk is het mijn keuze geweest en de gevolgen zal ik ook slikken. Ik zal ervan leren, ervan groeien.. en daarom ben ik de persoon die ik vandaag ben. En weet je.. ik ben trots op mijzelf!

Nu ik dit type krijgt ik een glimlach op mijn gezicht. Biiiiiijna tevreden met mijn onverwachte verblijf hier in Lissabon.

*Als je weet hoe je tevreden kan zijn, dan kunnen wij het eindeloze gevecht stoppen en de vrede verwelkomen.
*Als we weten hoe we tevreden kunnen zijn, dan kunnen we genieten van de tijd die wij hebben met de mensen dicht om ons heen.
*Als we weten hoe we tevreden kunnen zijn, dan kunnen we vrede sluiten met ons verleden en onze bagage achterlaten. **

Ik voel dat ik daar nog niet ben, maar dat is oke, ik heb de tijd.

Iemand vroeg mij met kerst, ben je gelukkig? En ik zei meteen, Nee. En ik schrok van mijzelf. Ik denk dat het ook kwam omdat het december was.. en het normaal gesproken een tijd is van samen zijn met vrienden en familie. En op dit moment, de mensen waar ik echt van houd zijn niet om mij heen. Ik schrok maar eigenlijk is het ook wel normaal om heimwee te hebben naar mijn vrienden en familie waar ik echt van hou. Het is een tijd van samen zijn, ik ben met een groep gezellige mensen maar toch voel ik mij alleen. Het is de eerste keer na meer dan 7 maanden dat ik mijn vrienden en familie mis uit Nederland.
En van mijn tweede huis in Algarve. Ik mis de relaxte sfeer uit het zuiden van Portugal en de lieve vrienden daar. Ik mis jullie allemaal in Nederland en Algarve.

Oke.. Oke.. van een glimlach op mijn gezicht heb ik nu tranen in mijn ogen.

Als ik terug kijk naar mijn blogs, zie ik dat tussen de laatste blog 2 november en vandaag 1 januari erg veel tijd tussen zit. Sorry dat ik niet geschreven heb! Maar als ik zo terug kijk, heb je niet veel gemist. Ik sliep, werkte, ging naar de sportschool, af en toe een drankje, en ja opnieuw eten en slapen. Haha .. een heel normaal leventje dus, bijna saai! Maar ik was er oke mee, het is winter en na de achtbaan in de Algarve, was ik druk met mijzelf weer terug te vinden. Dus ik had het saaie leventje, kantooruren, eten, drinken slapen, dag in dag uit wel even nodig. Ik heb niet veel vrienden gemaakt hier in Lissabon. Ik vind het wel fijn om even alleen te zijn. Ik voel veel negatieve energie en stress om mij heen op werk en in deze stad. Bijna hetzelfde gevoel als in Amsterdam, de druk om te presteren. En daar wil ik geen onderdeel van zijn. Ik wil de natuur, rust en liefde! Ahha Hippie style en dan voel ik mij beter zonder vrienden, zonder teveel afleiding.

Dus november en december zijn niet de moeite waard geweest om een blog over te schrijven. Maar geen zorgen! Ik heb hele lieve huisgenoten! En 1.. 2 lieve vrienden.. Denk ik. Maar ik heb ook nog steeds tijd voor mijzelf nodig om mijzelf opnieuw te accepteren. Dus eerst weer van mijzelf gaan houden.

2020 een nieuw jaar vol nieuw mogelijkheden! Laten we kijken waar mijn pad heen gaat..

Iedereen de mooiste, warmste wensen voor 2020 ik voel dat dit (opnieuw) een prachtig jaar gaat worden.

Heel veel liefs Yvon =)