# Blog 3 - Na 4 maanden

Wat is er veel gebeurt zeg, het is niet in dagen.. weken.. maanden te beschrijven, ik heb totaal geen tijdsbesef, de tijd vliegt voorbij en tegelijk zijn sommige dagen ooohzo mooi en zo lang.

Het restaurant heeft hele wisselende dagen, de dinsdag en woensdag kunnen er zo maar 20 mensen voor je neus staan en de donderdag opeens maar 2 of 4 mensen. Elke dag is nog afwachten. Portugal heeft nog geen topdrukte, het is overal nog vrij rustig, de restaurants die het momenteel drukker hebben zijn de toeristische plekken midden in een stadje.. mindere kwaliteit en lage prijzen, de mensen die wij er van ontvangen is een kwart, misschien nog minder en zijn bij ons dan wel erg blij dat ze zo kunnen genieten, een heerlijk terras, fijne service en heeerlijk eten. Daar zijn ze dan vaak wel aan toe na een aantal avonden toeristische menu kaarten gezien te hebben en dan is dat ook het geld wel waard om bij ons iets meer uit te geven voor een avondje uit. Dus ja, we houden geduld en het woord verspreid zich langzaam, 95% van de gasten zijn errrrrggg tevreden en blij dat ze ons ontdekt hebben, 5% zijn zeikerds, of vinden het te duur of hebben net even pech gehad, zeg het maar.. September is begonnen, samen met oktober word er gezegd dat dit de maanden zijn waarbij de doelgroep het land in komt die hier al vaker zijn geweest, of hier een vakantie huis hebben, ze geven graag wat meer geld uit voor kwaliteit en bij tevredenheid komen ze vaker terug. ik merk het deze week al aan de reserveringen en enthousiasme van de gasten, dat er voor ons een goede tijd aan komt! Ik heb er zin in, geeft me energie. De zaterdagen zijn het leukst vind ik, de Chef creëert dan een leuk verrassingsmenu van ongeveer 6 gangen, allemaal heeeerlijke kleine hapjes, vol mooie ingrediënten, een kunstwerkje op je bord. Elke gang is weer een verrassing van smaak, een feestje om dit aan tafel te brengen. Deze avond is dan ook de meest succes volle avond, iedereen geniet en drinkt heerlijk een flesje wijn bij de gangen, of 2 of 3 flessen.. en dan rollend en genietend, laat in de avond, richting huis na pratend over een fijne avond.. daar sluiten ik graag de week mee af.

Ennn en dan heb ik weekend! De zondag en maandag zijn we gesloten en dan maken we er altijd een feestje van, weekendje weg! Zé en ik hebben elkaar helemaal gevonden, surprise ongeveer de helft van mijn vrienden zagen dit al aan komen en ja.. we zijn gek op elkaar.. en soms iets te gek.. of maken we elkaar helemaal gek. Zé is de Chef kok en mijn huisgenoot.. dus we zien elkaar overal iedere dag, na ongeveer 3 weken.. 4 weken hier in Portugal aan gekomen te zijn, konden we al niet meer om elkaar heen, de aantrekkingskracht is groot. Dit bracht in het begin enorm veel twijfel van mijn kant, oke, je bent mijn huisgenoot.. maar ook mijn collega, we zijn goeie vrienden aan het worden, gaan we dit allemaal op het spel zetten? Wat als het fout gaat, wat als 1 van ons niet zo verliefd is als de ander, wat als we elkaar pijn doen, hoe leven we hier dan verder in deze setting, elkaar elke dag zien, boos of verdrietig.. HOE DAN? Of... niet..? misschien wel niet, blijven we zo happy de peppy en gelukkig zoals we nu zijn?! Die vragen bleven in m’n hoofd hangen maar de weken en weekenden vlogen voorbij en we kunnen niet zonder elkaar. Het is zelfs zo erg dat we elke zondagochtend de auto samen pakken om met z’n tweeën een weekendje weg te gaan, het eerste weekend verraste hij mij met een roadtrip. Hij zei niet waarheen, alleen ‘ I wanna show you a beautiful place’, ik moest iets warms meenemen en mijn bikini. Helemaal goed, zo gezegd zo gedaan. We stappen in z’n auto en rijden de zon tegemoet. Heerlijke soul muziek galmend door de speaker, raampjes open, voetjes buiten boord en there we go. Genieten van al de pracht van de Algarve, Portugal is oooh zoo mooi, en wij zijn twee levens genieters, we kunnen uren om ons heen kijken, met een muziekje met weinig woorden de dag voorbij zien kruipen, dit zijn de oohzoo mooie lange fijne dagen, niks moet alles kan. Na 1 uur rijden kijk ik hem aan met vraagtekens?? Waar gaan we helemaal heen? We zijn over de helft zegt hij.. Helft? Hahah oke oke, ik ben heel benieuwd. Na meer dan 2 uur rijden door bergen en bossen komen we aan bij de westkust, we zijn er bijna, op dat moment rijden we een brug over en zie je aan je linkerkant de rivier uit de zee het land in komen, aan beide kanten, mooie zandstranden en een klein dorpje.. en aan de rechterkant een rivier prachtig de natuur en bergen in gaan. We zijn er. Vila Nova de Milfontes meer dan 100 kilometer gereden en op ons gemakje met zijn Renault oldtimer kunnen we max 80 km per uur, we komen aan in een verbluffende omgeving. Ik word er helemaal stil van en kan alleen maar genietend om mij heen kijken. Wat een heerlijke plek, we rijden het dorpje in, rijden richting de zee voor het hoogste punt met uitzicht over het hele gebied. Het is ondertussen al later in de middag en we nemen een wijntje, hij kijkt op zijn mobiel om een hostel te boeken, ik zeg euuuhhmm je noemde geen tandenborstel of ondergoed?! Hahah maarja boeie we blijven lekker.. gewoon omdat het kan. Hij had zelfs een tent achterin de kofferbak gegooid voor het geval dat.. we ergens halverwege stopten of we een ander mooi plekje tegen kwamen. Dit noem ik leven. Love it!

Dit is het begin van onze weekendjes weg.. en ik denk dat je wel voelt hoe fijn deze uitjes samen zijn. We denken niet na, we gaan gewoon, stap die auto in, het leven tegemoet. Letterlijk even helemaal weg van je woon en werk omgeving. Dit samen zijn, is intens .. en elke minuut waard. Elk weekend voelt als een vakantie. Zondagochtend weg, maandagavond of dinsdag ochtend terug. voelt als een week.

Ondertussen hebben we de onderstaande trips al gehad even in het kort anders word deze blog veeeelste lang..

• Monchique heerlijke Black pig gegeten > in de avond naar Lagos laatste zonnetje en drankje op een dakterras > afsluit wandeling en borrel in Alvor.

• Vila Nova de Milfontes: Roadtrip / Verrassingsweekend  > my favorite!

• Monchique: Restaurant opgezocht hoog in de bergen met prachtig uitzicht over de bergen en in de verte de zee, door gereden naar Aljezur aan de westkust voor een heerlijk zandstrand met hoge rotsen achter je, daar een nachtje gebleven, volgende dag strand hoppen, ‘s middags langs Vila do Bispo > door naar Sagres het uiterste puntje van zuidwest Portugal, boven op de rotsen met een biertje en een watermeloen genietend van het uitzicht en het klotsende water onder je, en eindigend in een strandtentje Cabanas met tropisch strand gevoel en dolfijnen zien springen in de verte met een dinertje.

• Tavira Island: Weekendje weg met de collega’s naar  1 van onze collega’s Rafa uit de keuken, hij woont met z'n vriendin in stad Tavira en neemt ons mee naar het eilandje van Tavira. Tent mee, hangmat mee, bbq spullen, eten en drinken voor 2 dagen en genieten maar! Super gezellig en chill weekend met z’n allen. Ik bedoel 3 chefs en een bbq! wat wil je nog meer :D 
• Sevilla: voor APK keuring voor mijn autootje, wat een prachtige stad, deze stond al jaren op mijn lijstje maar nu moet ik er heen! 1 nachtje geboekt, genietend van alle lekkere tapas en wijnen, slenterend door de stad, door parken en langs een prachtig kasteel, ‘s avonds op een dakterras na genieten van de stad, bedenken we ons en boeken nog een nacht, geen zin om nu al weer terug te moeten rijden. Meer wijn en tapas voor ons en dan de volgende ochtend op ons gemak weer terug rijden richting werk.

Zo hebben wij dus al heel wat heeeeerlijke weekenden samen door gebracht.. ik kan niet elk weekend in elk detail uitleggen.. dit zijn momenten daar moet je gewoon bij zijn en voelen en zelf zien. Maar geloof mij! Time of my life. Echt. Echt ik had niet meer kunnen wensen deze maanden. De liefde samen.. de grenzeloosheid, onbezorgd leven, elke dag zon en een prachtige omgeving.. What else right!

Maaaarrr dan valt het nu allemaal een beetje ... behoooorlijk uit elkaar.. Zé en ik zijn elkaar kwijt geraakt in alles.. Misschien ging het te snel, te veel, misschien was ik er nog niet aan toe.. zeg het maar ik kan wel duizend dingen opnoemen wat ik anders had kunnen of moeten doen maar ik heb gedaan wat voor mij goed voelde.. en dit heeft nu niet gewerkt.. we zijn er allebei flink kapot van geweest.. echt een heeeeel diep dal in ons samen zijn, na zooooveeel intens mooie dagen samen. 2..3 maanden dagelijks elkaar zien, wat bij een andere relatie misschien verspreid is over een half jaar.. jaar.. hebben wij volop genoten, maar misschien niet de juiste timing. Voor mij een nieuw land, nieuwe mensen, nieuw huis, nieuw werk.. alles was nieuw.. misschien ben ik mijzelf daarin verloren. Geen vrije val voor mij, er stond teveel op het spel. Wat heel spijtig, nu de liefde kapot heeft gemaakt. Zonder deze liefde lijkt de rest opeens niet eens zo belangrijk meer. De basis van je huis en je werk wat je leven normaal stabiel maakt en waarmee je klappen op kan vangen, maakt je als persoon ook een stuk stabieler. De situatie dat wij ook ons huis en ons werk samen delen is dus overal emotioneel beladen. Constante confrontatie en dat is bikkelen. 

In diezelfde week, kreeg ik ook een klap in mijn gezicht op werk. Door waarschijnlijk opstapelende irritaties op verschillende vlakken. Werden de frustraties naar mijn manier van werken groter en die heb ik te horen gekregen ook, ik heb ze ontvangen, er naar geluisterd. Daar heb ik van geleerd en hopelijk worden we daar nu allemaal beter van. Een beginnend restaurant is nooit perfect en word pas beter met vallen en opstaan. We moeten beter communiceren met elkaar en uitspreken wat we zien en denken, want met elkaar kunnen we groeien. In plaats van dat ik mijn bek open trek op de verkeerde momenten, daar word niemand beter van. Dat was mijn fout en vooral niet mijn plek op dat moment. Dus alles om mij heen was even weg gevallen. Ik liep voor een paar weken overal op eieren, 1 stap teveel naar links of rechts en alles brak om mij heen. Ik heb mij nog nooit zo zwak gevoelt. Met Zé, thuis, en op werk.. ik zat zwaar aan de grond en heb mij nog nooit zo alleen gevoelt. Geen mensen om mij heen die mij echt kenden, mijn eigen vriendjes en familie .. voor een arm om mij heen of een schouder waarop ik kon uithuilen. Dit waren lange emotionele dagen, weken.. Maar ik heb het een plekje kunnen geven en ik klim weer omhoog.

Ik moet nu ook echt even de tijd nemen, mijzelf terug te vinden en zelf op ontdekkingstocht te gaan in dit prachtige land.. want ik ben echt niet van plan te vertrekken door tegenslagen.. what doesn't kill you makes you stronger right! Pff dus ja breath in. breath out.. and keep going. Im not gonna give up.

Gelukkig zijn we inmiddels een paar weken verder, werk gaat weer z’n gangetje, misschien respecteren we elkaar nu alleen nog maar meer. De vrienden die ik hier om mij heen heb verzameld, zijn er niet veel, maar ze waren er voor mij en dat zal ik niet vergeten, Dank daarvoor!

Met Zé na heeeeel veel praten zijn we elkaar nog niet zat. We leven nog steeds naast elkaar, als huisgenoten en collega’s, met pijnlijke momenten, emotioneel en verdriet. Maar ook, met er voor elkaar te zijn, een knuffel op z’n tijd, een borrel en voor elkaar te zorgen en dat is iets heel moois. Hij heeft een bijzonder plekje in mijn hart veroverd. Ik kijk terug naar een mooie tijd samen, ik heb nergens spijt van, ook al is het misschien niet gegaan zoals we hoopten, hadden we andere verwachtingen van ons samen zijn. Voelt het misschien als een teleurstelling. We leren nog elke dag van elkaar, hoe we zijn als individu en hoe we hier mee verder moeten leven.

Dus mijn leven gaat niet alleen over Rozengeur en Maneschijn ook tegenslagen staan om de hoek. Waar je ook bent, waar je ook woont, je hebt altijd met jezelf en personen om je heen te maken, emoties, verwachtingen en teleurstellingen. Huge highs and Deep lows. But! the sun keeps shining! And so will I.

Heeeeel veeeel dank voor alle telefoontjes, appjes, knuffels voor de mensen dichtbij mij en ver weg. Jullie hebben mij allemaal gesteund op je eigen manier. Zoveel je kon en daar ben ik dankbaar voor. Het gaf mij kracht en liet mij zien dat ik nooit echt alleen was. 

Hou van jullie! 

Liefs