Terug denkend aan mijn bezoekje aan Nederland
Een aantal weken terug, eind juni heb ik een bezoekje gebracht aan Lemele, mijn geboorte dorp in het Oosten van Nederland. Hier ben ik opgegroeid op een melkveehouderij, een boerderij met koeien, paarden, geiten, konijnen, poezen en honden. Noem het maar op, ik was vrij in de natuur, ik kon uren in een boom zitten voor ons huis, of voetballen met mijn broertje. Later rond mijn tiener jaren begonnen mijn ouders een boerderijcamping, waardoor er altijd gasten en kinderen rondom het huis en de boerderij waren. Nooit een saaie dag.
Rond mijn 18e, was ik wel klaar met dat dorpse gedoe, iedereen heeft een mening over je, iedereen houd je in de gaten, ons kent ons. Je kent het wel. Ik voelde mij daar niet meer op mijn plek. Ik wilde meer. Ik ging naar Zwolle naar school en zocht een plekje voor mijzelf. Naar 4 fijne jaren in Zwolle gewoond te hebben, ontdekte ik Amsterdam. Ik ben een jaar op en neer gegaan met de trein van Zwolle naar Amsterdam om parttime mijn studie als interieurstyliste daar te volgen, elke keer als ik met de trein aankwam, liep ik naar mijn school op de Rozengracht. Het was ongeveer een half uur lopen en ik nam er mijn tijd voor, ik genoot van de energie, de verschillende talen om mij heen, het stadse leven. Het maakte mij nieuwsgierig en wilde er meer en meer van proeven. Na een tijdje vond ik er een appartementje, die ik met 2 andere huisgenootjes ging delen. Wat heb ik daaaaar veel meegemaakt. Wat een geweldige stad, wat een heerlijke tijd. Ik kijk er altijd met veel plezier naar terug. Totdat ik voor mijn gevoel stil stond.. 27, 28, 29 jaar oud maar er veranderde weinig voor mij.. en zag die verandering in Amsterdam ook niet gebeuren. Niet voor mij in ieder geval. Ik zocht naar meer, naar iets nieuws.. Altijd heeft ‘het buitenland’ mij getriggert, dit zou en moest ik een keer proberen. Ik was altijd bang dat ik niet genoeg geld had om die stap te maken, geen safety-net, geen spaarrekening. Maar toen het moment daar was, maakte geld geen verschil, ballen, lef dat had ik nodig. Om daadwerkelijk de stap te nemen. Nu zit ik hier in Portugal alweer meer dan 2 jaar en er zullen nog vele jaren volgen.
Het liedje ‘My Hometown van Bruce springsteen, doet mij elke keer denken aan thuis en vooral mijn Pa. Ik ben 2 weken naar Lemele gekomen om tijd door te brengen met mijn familie. Het was alweer een jaar geleden dat ik ze gezien had. De tijd vliegt voorbij en de Covid heeft niet geholpen om dit alles makkelijk te maken. Maar eind Juni was het zover, Ik heb een heerlijke tijd gehad, ik kwam aan op zondag Vaderdag, gelijk de hele familie compleet, super fijn. Één van deze avonden die week, zetten mijn pa en ik een paar ouwe gouden nummers op van Bruce Spingsteen, ‘ Dream baby Dream’, Working on a dream en My Hometown. Wat een fijne nummers, de tekst en zijn stem. Ik ben altijd al gek geweest van de 60’s 70’s & 80’s Love it. Fijne soul, blues, of rock. Het raakt mij, doet wat met me. Dit was even ons momentje, fijn om dit samen te delen.
Eindelijk leer ik in die 2 weken mijn kleine lieve nichtje Vere kennen! Die in Februari gezond en wel geboren is. Wat een schattiee, echt een heerlijk, tevreden meisje, Gelukkig heb ik vele dagen met haar door kunnen brengen, wakker worden, flesje geven, samen spelen, samen slapen, midden in de nacht even een knuffel geven en haar speentje terug in de mond en lekker verder slapen ahah. Ik was er even helemaal bij. Ik had het ook nodig om quality-time met haar te hebben, haar te leren kennen en zij mij.
Noï haar zusje, werd dat weekend erop 3 jaar. Deze blije, energie volle, slimme dame heeft mijn dagen ook goed gevuld, met kleuren, spelletjes spelen, puzzelen, voetballen, hoedje wip en vooral niet te vergeten trampoline springen! Wat een feest. Voor haar ben ik de tante die "heel ver weg woont". Zo fijn om mijn zus en Tommie in hun gezinnetje zo samen te zien. Samen tijd te spenderen, elkaar echt even face to face te spreken en een knuffel te kunnen geven. Ik kijk er blij en geëmotioneerd naar terug. Waardevolle momenten.
Terug in lemele waar ik zelfs van de dorpse gezelligheid heb genoten, met z’n allen Nederland EK voetbal kijken in de plaatselijke discotheek Zaal Dijk, waar ik van mijn 15e tot mijn 18e heel wat nachten heb rond gedanst. Beetje ouwehoere met de gezellige vriendengroep van mijn broertje met een biertje en een frituurtje en dan slingerend naar huis fietsen alsof we weer 15 jaar terug zijn en samen terug komen van de derde helft van onze voetbalclubbie S.C.Lemele. Ook bij hem thuis op de bank ploffen met zijn vriendinnetje Jessie voelt als een fijn thuis, met goede gesprekken tot in de late uurtjes zijn we allemaal weer dichter bij elkaar gekomen. Wat een lange afstand met een familie kan doen, brengt mij op deze speciale momenten veel dichter bij elkaar.
Nu terugdenkend aan de dagen in Lemele en omgeving, Lemelerberg, Den Ham, Zwolle is het allemaal zo gek nog niet! Wie had gedacht dat ik dat ooit zou zeggen ahhah! Ze zeggen het altijd.. wacht maar tot je ouder wordt, dan waardeer je andere dingen. Daar kom ik nu dus op terug. Ik heb genoten van de natuur, van de rust, van de groene omgeving, samen met mijn moeder lekker een dagje uit, samen gewinkeld en fijne wandelingen gemaakt in de omgeving en op de Lemelerberg, kletsen over alles en niets, over mijn leventje in Portugal, mijn nieuwe en oude vrienden, mijn exen en voorbij komende vriendjes en dat ik er uiteindelijk toch vaak weer ' alleen' voor staan, met of zonder geliefde, ik heb lief, ik heb dierbare mensen om mij heen. Ik ben nooit echt alleen, tenzij ik daar zelf voor kies. Wat ik ook graag doe. Ik heb echt dagen dat ik liever even niemand zie en tijd voor mijzelf neem.
Moeders heb ik (hoop ik) daarmee gerustgesteld dat ik gelukkig ben zoals ik ben en hoe ik op mijn eigen manier in mijn leven sta. No worries, Be happy.
Soo My home town.. is zo gek nog niet.
Nu ik mijn toekomst hier in Portugal uitstippel, merk ik zelfs dat ik terug zoek naar wat ik altijd heb gehad. Een eigen plekje onder de zon, een Quinta (boerderij) woonboerderij waar ik mijn eigen groentetuin kan beginnen, fruitbomen om mij heen heb. Extra kamers opknap om te verhuren voor mijn guesthouse hier in Portugal. Ik geniet van het stadse leven om af en toe op te zoeken, uit te gaan, lekker te dineren en met vrienden op stap te gaan. Maar ik ben ozo blij als ik terug ben in de rust, natuur en wandel over het strand. De zon op mijn gezicht, de wind in mijn haren..
Dream baby dream..
Lieve familie, bedankt voor alle fijne momentje samen. mis jullie, hou van jullie, denk aan jullie.
