Intro: Enkeltje naar Portugal

Woensdag 22 mei '19, vloog ik rond 17u richting Faro, het vliegveld in het zuiden van Portugal. Daar stond Michelle mij op te wachten met mijn enorme XL koffer, een backpack, 2 koffers als handbagage en mijn nieuwe gave weekendtas. Waarom zoveel? Omdat mijn hele hebben en houden in deze 4 koffers zit. Want ik kom niet zomaar weer terug naar Nederland.. Dit avontuur staat voor meer dan een jaar.. waarschijnlijk de komende jaren gepland. 

Waar het allemaal begon..

7..8 jaar terug studeerde ik in Amsterdam op de Akademie Vogue, daar volgde ik de opleiding interieurstyliste. Ik woonde toen net in Amsterdam en ik zei altijd tegen mijzelf, als ik afgestudeerd ben, wil ik eerst een jaar in het buitenland wonen, ik wil dat gedaan hebben, een ander land, een andere cultuur, lekker eten, DE ZON! een andere taal leren, mij helemaal onderdompelen in iets nieuws. Daar kreeg ik de blije kriebels van in mijn buik.. dit kwam er nooit van, het voelde niet veilig genoeg, veelste weinig geld om ergens op terug te vallen, misschien was ik er nog niet klaar voor, kortom ik bleef het uitstellen en ik bleef er elk jaar aan terug denken dat ik dit echt, echt nog een keer moet gaan doen.. maarja dan opeens ben je 30! jup en denk je waaaar is de tijd gebleven?! Waarom ga ik niet? Waarom zit ik hier nog? Voor mijn gevoel sta ik al 5 jaar stil. Geloof mij! ik heb een heerlijk leven, ik heb geweldige vrienden en fijne familie om mij heen, ik woonde in hartje Amsterdam, in de pijp, met 2 lieverds als huisgenoten, ik heb een prima baan, met een fijn, gezellig team, ik verdiende wel oke. Als persoon groei ik natuurlijk wel, Emotioneel gezien ben ik super gelukkig! Rationeel gezien.. kom ik nergens en dat zit mij iets te vaak dwars. Dit komt vooral omdat iedereen om mij heen bezig is met carrière maken, doorgroeien, altijd maar meer willen verdienen, een vriend hebben, samen wonen, een huis kopen, kiezen om een gezinnetje te stichten. en dan merk ik.. ik heb dat niet zo.. ik voel dat niet, ik krijg het best wel benauwd als ik er aan denk dat ik een huis zou kopen en dat buiten Amsterdam, aangezien Amsterdam niet te betalen is. Niets voor mij. Maar goed.. ik ben altijd blijven dromen en zag mijn toekomst ergens buiten Nederland. En ja, hier zit ik dan! 

Portugal > Algarve > Ferragudo

Vorig jaar augustus sprak ik Michelle, rond 1 uur 's nachts, in de laatste trein terug naar Amsterdam, waar wij beide woonden, ik ken haar als oud klasgenootje van Akademie Vogue, ze plofte naast mij in de coupe en vertelde dol blij dat ze terug ging verhuizen naar haar familie in Portugal, ze legde enthousiast haar plannen aan mij uit en de treinreis vloog voorbij. Elke dag erna bleef het maar door mijn hoofd spoken, wat zei ze nou allemaal.. wat gaaf, ooow Portugal wat heerlijk! ik kon er maar niet mee stoppen er niet aan te denken. Mijn vriendinnetje Eve en ik hadden ook die zomer een vakantie geboekt staan in September om naar Portugal te gaan, dus ik zei: wij komen zeker langs! Zo gezegd zo gedaan, in September zijn wij op bezoek geweest bij haar ouders thuis om te helpen in de wijngaard met druiven plukken, de rode druiven waren rijp en alle velden moesten geplukt worden, van 's ochtends vroeg tot aan de hete uurtjes in de middag werd alles geplukt, super gezellig en leuk om te doen, na die tijd hadden ze een over heerlijke bbq voor ons bereid. Michelle vertelde mij het concept van de beachbar en dat ze personeel aan het werven was, maar dat het nog even spannend was, omdat de bouw van de beachbar stop is gezet, doordat er iemand in het dorp de boel liep te verstoren, die stak er een stokje voor. Dus iedereen moest nog even geduld hebben, voordat ze echt verder mogen bouwen. Daar in de Algarve zei ik tegen haar, Michelle als je het leuk vind en je kan mij gebruiken in je zaak.. Dan kom ik graag voor je werken! Ik wil dol graag verhuizen naar dit prachtige land en samen iets nieuws opbouwen! Dat zag ze niet aankomen en was blij verrast. Na lang wachten en heel veel geduld en hoop blijven houden dat het allemaal goed zou komen.. gaan we over een week of 2 een pop-up restaurant openen! Op deze manier gaan ze vast een team samenstellen, alles perfectioneren, trainingen over wijnen, de menu kaart testen, noem allemaal op. Om zo achter in het jaar hopelijk alsnog de beachbar te openen.

Thats the reason im here! 

Ik hoop hier mijn leven zo te leven dat ik niet meer hoef na te denken over mijn carrière, over mijn bodemloze spaarpot, over een huis kopen. Maar dat ik kan genieten van alles om mij heen, alles wat ik wel heb en dat kan al met zooo weinig, en tegelijk heb ik hier zooo veel! Leven in de buitenlucht, een mooie strand wandeling maken, genieten van een wijntje en een vers gevangen visje, relaxte mensen om mij heen, die leven.. en oja ook werken. Maar niet leven om te werken.

En jaaa ik ga mijn prachtige, lieve, mooie vrienden en familie ontzettend missen, er zullen echt nog wel moeilijke momenten komen. Maar ik hoop dat dit het allemaal waard is, met wat ik er hier voor terug krijg.

Leuk dat jullie mijn blog lezen en hopelijk komen hier nog vele mooie verhalen en momenten die ik met jullie kan delen..

Heel veel liefssss Yvon

* Living the good life *