# Blog 7 - Quarantaine

Nu zittend aan mijn bureau in mijn slaapkamer in Lissabon wat momenteel ook als mijn kantoortje bestempeld is. Denk ik aan deze rare tijd met Covid-19. Een wereld wijde ziekte die door jong en oud, gezond en zwak getroffen wordt. Wat vele levens raakt en veel toekomsten in puin achterlaat. Het is ook een periode van verbintenis, verbintenis met je huisgenoten, met je partner met je gezin of familie waarmee je woont en nu verplicht 24/7 je leven mee deelt. Vol liefde met zoveel tijd voor elkaar of geïrriteerd tot de grootste ergernis aan toe. Maar ook een tijd dat je nog nooit zo verbonden voelt met de rest van de wereld, geen land die overgeslagen wordt. Het ene land met nog meer zieken of doden dan de ander waarbij wij naar een top 20 en meer kijken naar grote en kleine landen die allemaal zo hard en genadeloos getroffen worden door deze onwerkelijke situatie.

Ik woon samen met geweldige huisgenoten Alan en Anaïs uit Frankrijk en Tatiana uit België, 3 gezellige fransen. we blijven Nederland, België, Frankrijk en Portugal met elkaar vergelijken en volgen het nieuws en onze vrienden en familie op de voet. Zo bang dat er iets gebeurt met onze dierbaren.. bang voor ons zelf maar nog banger voor de mensen waarvan je houd en die je al een lange tijd niet gezien hebt. Stel je voor, ik kan dan geen afscheid nemen van die persoon, niet even op en neer vliegen. Dit is een harde, onzekere periode. Het ziet er gelukkig naar uit dat we een vrijere, betere tijd tegemoet gaan. Lets hope so.

Ik mag in mijn handjes knijpen met mijn huisje en mijn huisgenoten, we zorgen voor elkaar, hebben respect voor elkaar, houden het huis schoon en zijn er voor elkaar. Met de nodige borrels samen en wandelingen om even alleen te zijn. We hebben een heerlijk balkonnetje waar we elke lunch en de avonden kunnen bijkomen en genieten van het mooie weer. Ik ben er een groentetuintje begonnen om zo de afgelopen weken lekker bezig te zijn met de groeiende plantjes om mijn heen, het geeft een vredig en bevredigend gevoel. Het doet mij goed en nog veel leuker straks komen er ook daadwerkelijk boontjes, tomaatjes, basilicum, komkommer en zoete aardappel uit eigen tuin op ons bord! Hahah Jaaaa dat boerenmeisje die snakt naar een eigen groentetuin blijft altijd diep in mij geworteld :P Mijn lieve mams heeft mij zelfs een doos opgestuurd vanuit Nederland met wat kleding en schoenen die ik miste.. EN een zakje zaden voor sperzieboontjes en sla én met 6 potjes homemade vlierbessensap! Hahah jaaa ik ben gek op moeders vlierbessensap, zo gezond en oohzo lekker. Nou als ik nu niet gezond deze tijd door kom weet ik het ook niet meer ;).

We zitten nu ongeveer 10 weken thuis te werken, ik hou het maar niet bij want dan wordt ik gek. Ik ben er echt wel klaar mee. Ik vond werk af en toe net een school met rare verplichtingen, maar ik mis die school nu toch echt wel hoor! Ga je de dingen die zo normaal en zelfs vervelend waren nu toch wel meer waarderen, samen lunchen, met je collega even roddelen over de klanten die je gesproken hebt, of frustratie of een grappige situatie delen. Nu heb je wel je huisgenoten maar als je niet het zelfde werk doet wordt dat toch niet zo goed begrepen als je collega’s die dagelijks hetzelfde mee maken. Gelukkig ben ik mijn collegaatje Sabine een week voor onze quarantaine tegen het lijf gelopen en nu kunnen we stiekem niet meer zonder elkaar. We zien elkaar meerdere keren in de week om even ons hart te luchten. Lekker van ons af te zeiken en dan een goede wandeling te maken om weer opgeladen en met positieve energie terug naar huis te keren. We zijn beide fanatiek, houden van sporten en van spontane activiteiten, zo zijn we maar begonnen met een tennisveldje huren en een uurtje in de week lekker te tennissen of die bal weg te meppen haha want de regels volgen we niet. We zijn weer begonnen met surfen! Dat is ook weer goed gekeurd op de lijst van activiteiten die we mogen beoefenen en we zijn elkaars wandelbuddy, sowiso 2x in de week lopen we ongeveer 6 km of meer. Meid ik ben blij dat we deze tijd letterlijk samen doorlopen.. ik geloof dat we nog een aantal weeeeken moeten volhouden helaas maar we staan bovenaan de lijst die graag terug willen naar kantoor zodra het weer toegestaan is en dan lopen we weer gezellig samen naar kantoor.

Ja, Lissabon, ik woon hier nu sinds 8 oktober dat gaat alweer richting de 8 maanden dat ik hier nu werk, woon, geniet en nog altijd ontdek. De eerste maanden kon ik mij niet aarden, maar dat had niets met de stad te maken ben ik nu achter. Ik had mij afgesloten voor alles, om eerst mijzelf te fixen. Ik kwam gebroken aan en liet niemand binnen. Maar nu enige tijd later en zo goed als geheeld. Kan ik zeggen wat een heerlijke stad dit is. Afgelopen weken ben ik meerdere keren door de stad gaan wandelen en keek ik mijn ogen opnieuw uit. Er is nu natuurlijk geen toerist te bekennen (behalve ik) want ik loop nog steeds met mijn rugzakje en camera de stad te bewonderen. Het heeft ook zo zijn mooie momenten, een stad in quarantaine. Ik woon aan de rand van Lissabon waar ik in een fijne, rustige woonwijk geniet van de vrijheid en de natuur om mij heen. Buiten Lissabon heb ik al veel mooie stranden en plekjes mogen verkennen, maar wil nog zoooveel meer zien van noord Portugal, ik kan niet wachten om weer met mijn autootje op pad te kunnen gaan en weer nieuwe stranden, bossen, parken, barretjes, strandtenten en restaurants te ontdekken! Weekendjes weg, roadtrips.. all Soon! Very Soon!

Ik begin aardig te settelen hier, hier is niet perse Lissabon maar wel hier in Portugal. Ik voel mij hier echt goed, ik voel mij hier mijzelf, ik wordt nog altijd getriggerd om te groeien, ik sta niet stil. Zelfs in deze saaie periode leer ik mijzelf op andere manieren kennen en mijn collega’s worden vrienden, waarmee je meer tijd doorbrengt buiten werktijden om. Ik heb ze nu meer dan ooit nodig en we leren elkaar op een ander niveau kennen. Ik heb mooie mensen om mij heen, lieve vrienden in de Algarve die ik nog geregeld spreek en erg mis. En nieuwe vrienden hier in Lissabon. Mijn werk is even een mindere periode maar dat is een kwestie van volhouden en snel terug naar kantoor om daar snel wat afwisseling te vinden in mijn takenpakket om mijzelf daarin meer te motiveren en te enthousiasmeren. Nu krijg ik er te weinig energie van en trekt het erg veel energie uit mij. Maar wat ik zeg dat is nu even niet anders.. Gelukkig heb ik manieren gevonden om mij te altijd weer opnieuw op te kunnen laden. Daarnaast ben ik zo blij dat ik überhaupt een baan heb waarbij ik veilig thuis kán werken en mijn inkomen behoudt. Dus ik mag van mijzelf daar niet over klagen.

Voor zover een update over #Lissabon #stayathome #nieuwevrienden

Nederland zodra ik weer op een terras een drankje mag drinken, mag bbq in het park en mag knuffelen in een groep van meer dan 3 (en mijn portomonnee het toe laat) kom ik sneeeellllll jullie kant op vliegen!!

Hele dikke kus en veel liefs!