# Blog 4 - En hoe nu verder..

Hier zit ik dan, opnieuw met vele koffers om mij heen.. Ik ga niet terug naar Nederland, nee daar moet ik nog niet aan denken, ik ga mijn avontuur verder vervolgen in Portugal. Ik word er momenteel nog niet heeeeel erg blij van omdat het allemaal zoooo emotioneel beladen is, ik ben namelijk 2 weken geleden uit mijn huis in Ferragudo vertrokken en heb een dag later mijn ontslag ingediend.

Ik ken mijzelf niet meer terug, mijn hart is gebroken en daardoor kan ik hier de confrontatie niet meer aan. Samen wonen en werken met m'n ex en uitgaan in dezelfde omgeving en met dezelfde vrienden... 24/7 om elkaar heen draaien.. pff ik ben te verdrietig, word plots jaloers, boos en ben teleurgesteld.. ik hou nog te veel van hem om hem los te laten en dat is een dodelijke combi.. ik heb het een maand of langer vol weten te houden om elke dag weer een glimlach op te zetten en weer rechtop te staan en door te gaan met leven en elke keer gebeurt er weer iets waardoor ik breek of flip door verdriet of woede of iets wat er misschien niet eens is, alleen in mijn hoofd. Ik maak iedereen inclusief mijzelf gek. Dus ik heb besloten om te vertrekken. Ik moet mijzelf weer bij elkaar rapen en verder gaan met mijn eigen leven. Ik heb er veel moeite mee deze dagen, nu het echt dichterbij komt om vele lieve mensen om mij heen te moeten missen en weer alleen verder te gaan in een vrijwel onbekende stad. Ik weet dat Lissabon geweldig is, een prachtige stad waar ik vast weer snel vrienden ga maken.. maar toch, ik had het hier ook zo goed.. Heb ik spijt van mijn keuzes? Had ik het anders moeten doen? Had ik niet voor een onzekere liefde moeten kiezen.. nee. Ik heb gedaan wat goed voor mij voelde. liefde heeft nooit zekerheid en we hebben beide gefaald. Ik ben op niemand boos. Ik heb het fantastisch gehad. Het is spijtig ja.. dat ik om deze redenen hier vertrek. Ik heb zo’n mooie tijd gehad hier.. dat is pijnlijk om achter te laten. Maar! Het is veel pijnlijker om te blijven dat is ook niet gezond voor mij. Dus ik moet gaan en het komt wel weer goed.

Afgelopen week heb ik een hele fijne week gehad met mijn ouders, die hadden een weekje deze kant op geboekt om mij op te zoeken, het was natuurlijk niet gepland dat ik er zo bij zou zitten als ik nu doe, geen huis geen baan, van vriend naar vriend hoppen voor een slaapplek, nee dit is niet hoe je je dochter wilt zien, laat staan hoe ik mijn ouders wil ontvangen. Laag aan de grond in plaats van met trots kunnen laten zien wat ik heb opgebouwd. Gelukkig hebben we er samen een mooie week van kunnen maken, met ups en downs. Ik heb ze veel mooie plekjes in heel Algarve laten zien, de mooiste stranden, zuid en westkust, knusse dorpjes, fijne restaurantjes, de bergen en bossen in en daarbij hebben ze ook vele lieve mensen om mij heen ontmoet. Hopelijk heb ik mijn ouders laten zien dat ik mij altijd wel weer red, hoe slecht de situatie ook is. Deze week hebben we samen afscheid kunnen nemen van de Algarve. Ook al zal ik er zeker nog te vinden zijn.. eerst focussen op Lissabon.

Hoezo Lissabon? Gek genoeg heb ik binnen 2 weken een baan gefikst bij Phillips waar ze Nederlanders zoeken voor op kantoor bij de klantenservice en dat dus in Lissabon, bij de vacature/baan was een accommodatie inbegrepen dus voor mij was het totaal plaatje een Big Yes. Een kamer zoeken in Lissabon, is zoals in Amsterdam, onbetaalbaar of onvindbaar, dus ik heb weer geluk met dit aanbod. Oftewel waar je een deur sluit, opent zich een raam. Dus ja! Mijn koffers staan weer om mij heen zoals ik in Amsterdam vertrok 4,5 maand geleden. Dus morgenochtend vertrek ik naar Lissabon, met mijn autootje, vol gepakt, rij ik 283 km naar het Noorden. Ik heb nog geen idee waar mijn nieuwe appartement zich bevind of hoe het eruit ziet, ik ga het delen met 3 of 4 personen geloof ik.. Het is in ieder geval een nieuwe start.

Heeeel veeeel dank aan alle lieve vrienden, familie en kennissen om mij heen, die mij zo liefdevol hebben opgevangen waar ik het nodig had. Een bed, ontbijt, een koffie een borrel een goed gesprek, begrip en een knuffel. Ik heb het mogen ontvangen waar ik zeeer dankbaar voor ben.

Hou van jullie! 

Kom mij vooral opzoeken in Lissabon! :D

Op een avond danste ik op dit nummer op ons dakterras, ik herhaalde het nummer wel 3..4x het raakte mij enorm, geen idee waar het over ging. Een week later zocht ik het nummer nog eens op en vertaalde de songtekst.. toen viel het kwartje.. duizend stappen.. tijd voor mijn duizend stappen naar Lissabon

Soha * Mil pasos (A thousand steps)

One step, I leave forever

One strong step

One step forward....